leke

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. çilk, teqme, pîsî, pîsahî (bi taybetî ya dimîne bi cilên mirovî ve û bi asanî jê naçe anku jê paqij nabe)

Bide ber

• lek

Jê

• lekeyî

Ji

hevreha farisî لكا (leka) ji îranî.

Bikaranîn

Lêker: leke bûn leke kirin

Navdêr: lekebûn lekekirin

Rengdêr: lekebûyî lekekirî

Wergerr

farisî :آلایش → fa, لکه → fa tirkî :ak benek → tr, kâr → tr, karalama → tr, şaibe → tr, tahra → tr elmanî :Fehler (de) nêr, Fleck (de) nêr, Makel (de) nêr

Tirkî

navdêr

Wate

1. lek , leke , pinok , lewt
2. deq  : tırnaklardaki lekeler=lekeyên li ser neynokan
3. şikestek  : bu durum bizim için bir lekedîr=ev rewş ji bo me leke ye
4. mincile , şanik
5. xal