leke

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. çilk, teqme, pîsî, pîsahî (bi taybetî ya dimîne bi cilên mirovî ve û bi asanî jê naçe anku jê paqij nabe)

Bide ber

• lek

Jê

• lekeyî

Ji

hevreha farisî لكا (leka) ji îranî.

Bikaranîn

Lêker: leke bûn leke kirin

Navdêr: lekebûn lekekirin

Rengdêr: lekebûyî lekekirî lekegirtî

Wergerr

elmanî : Fehler (de) nêr, Fleck (de) nêr, Makel (de) nêr farisî : آلایش → fa, لکه → fa inglîzî : dot → en, spot → en

tirkî : ak benek → tr, kâr → tr, karalama → tr, şaibe → tr, tahra → tr, çil → tr, leke → tr, karartı → tr, yama → tr

Tirkî

navdêr

Wate

1. lek , leke , pinok , lewt
2. deq: tırnaklardaki lekeler=lekeyên li ser neynokan
3. şikestek: bu durum bizim için bir lekedîr=ev rewş ji bo me leke ye
4. mincile , şanik
5. xal