bejayî

Kurdî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /bɛʒɑːˈjiː/
• Kîtekirin: be·ja·yî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	bejayî	bejayî
Îzafe	bejayiya	bejayiyên
Çemandî	bejayiyê	bejayiyan
Nîşandera çemandî	wê bejayiyê	wan bejayiyan
Bangkirin	bejayiyê	bejayiyino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	bejayiyek	bejayiyin
Îzafe	bejayiyeke	bejayiyine
Çemandî	bejayiyekê	bejayiyinan

bejayî mê

1. (devera) ax, erd, ne derya, ne av, reşahî

   hêzên bejayî (ne hêzên deryayî yan hêzên hewayî)

   • Navûdengê nandayîna wî li her sê beşên bejayiya dinê belav bûbû. — (Zeynelabidîn Zinar, Balafira Jînê, Weşanên Pencînar, 1993, ISBN 91 972090 3 1)
   • Piştre hêdîka temeziyê daxiste ser bejayîya pîroz û ji devera giranbiha şûn de vekişiya, çû ser bên. — (Zeynelabidîn Zinar, Balafira Jînê, Weşanên Pencînar, 1993, ISBN 91 972090 3 1)
2. (kûvî, hovî, ne kedî)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: بەژایی‎

Herwiha

• bejahî
• bejatî
• bejî

Etîmolojî

Ji bej + -ayî.

Werger

• Almanî: ^?trocken → de
• Farisî: زمینی‎ → fa, خاکی‎ → fa
• Inglîzî: continental → en, land → en, ^?triphibious → en, ^?batrachian → en
• Tirkî: kara parçası → tr, toprak → tr, berri → tr, kara → tr, karasal → tr, ^?kıraç → tr

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
bejayî		herî bejayî

bejayî

1. Maneya vê peyvê hê nehatiye nivîsîn. Heke hûn maneya wê bizanin, kerem bikin binivîsin.

Etîmolojî

Ji bej + -ayî.

Werger

• Almanî: ^?trocken → de
• Farisî: زمینی‎ → fa, خاکی‎ → fa
• Inglîzî: continental → en, land → en, ^?triphibious → en, ^?batrachian → en
• Tirkî: kara parçası → tr, toprak → tr, berri → tr, kara → tr, karasal → tr, ^?kıraç → tr