hez

Kurdî

1. hez kirin

navdêr, mê

Wate

1. evîn, hebandin, evandin, vîn, viyan, bi dilî bûn, bijandin, xwestin, dil kirin, eşq, işq, hub, mehbet
   • Lêkera "hez kirin"ê di her ziman û çandê de heye û lêkereke bi qasî dîroka mirovahiyê kevn e. Her netewe, her çand li gorî xwe hez dike. Di gelek zimanan de "hez kirin" di forma "accusative"yê de ye lê belê di kurmancî û zazakî de di forma "ablative"ê de ye. — (Beşek Ji Folklora Kurdî: Çîrok, Mehmet Bozkoyun, Bingöl Üniversitesi Yaşayan Diller Enstitüsü Dergisi)

Ji wêjeya klasîk

Bê lebê le'lê Mela min ji meya al-i çi hez
Bê lebê le'lê Mela min ji meya al-i çi hez— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Herwiha

• hiz
• ĥez
• ĥiz

Bide ber

• ez
• hes
• his
• hîs
• hîz

Bikaranîn

Lêker:

• hez kirin

Navdêr:

• hezkirin

Rendgêr

• hezkirî

Jê

• -hez
• hezandin
• hezandî
• -hezî
• hezînerî
• hezinde

Werger

• Elmanî: Begehr ^→ de m, Genuss ^→ de m, Lust ^→ de m
• Inglîzî: pleasure ^→ en, will ^→ en, have ^→ en, ^?ambition ^→ en, ^?bent ^→ en, ^?desire ^→ en, ^?eagerness ^→ en, ^?fancy ^→ en, ^?freak ^→ en, ^?heartiness ^→ en, ^?inclination ^→ en, ^?intimacy ^→ en, ^?itch ^→ en
• Tirkî: arzu ^→ tr, güç ^→ tr, haz ^→ tr, heves ^→ tr, sevgi ^→ tr, sevim ^→ tr

2. axa hatî xwarê

Wate

1. Axa baran lê hatî û berê xwe dayî xwarê.
   • Rêya me ya dîsa jî hezayî

Werger

• Tirkî: heyelan ^→ tr