wer-

Kurmancî

Pêşgir 1

wer-

1. pêşgirek e pê hin lêkerên nû ji yên heyî tên çêkirin, wek:

   werbûn, werdan, wergerandin, wergerîn, wergirtin, werkirin

Herwiha

• wel-

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: وه‌رـ‎

Bide ber

• ber-
• da-
• hil-
• ra-
• ve-

Etîmolojî

Hevreha din ya kurmancî ber-, soranî به‌ر‎ (ber) û وه‌ر-‎ (wer-), zazakî ver-, farisî بر‎ (ber, “ser, wer-”), pehlewî apar (eper), hexamenişî upariy- (upariy), avestayî upairi- (upeyri-), sanskrîtî उपरि (upari), albanî epër, yûnaniya kevn ὑπέρ (hupér --> hîper), latînî super (ji *eks-uper), almanî über, ober, îngilîzî over, swêdî över... hemû ji proto-hindûewropî *upér (“[li] ser, [li] serî”). Ji eynî rehî ihtimalen jor (kurtkirina "ji + wer-" - bide ber latînî super ji "*ex + uper" (ji + wer/ber").

Pêşgir 2

wer-

1. rehê dema niha yê fermanî ji lêkera "hatin"

   Wer-e!

   Wer-in!

2. (hin devok) rehê subjunktîv ji lêkera "hatin"

   Heke ez werim. Bila ew werin.
   

3. (hin devok) rehê dema bê ji lêkera "hatin"

   Ez ê werî.

Têkildar

• -ê-
• -w-

Jê

• were
• werin

Etîmolojî

Hevreha pehlewî [skrîpt hewce ye] (ewer, “bi vir ve, li vir”) ku herwiha bi wateya bê! were! jî li kar bûye. Dibe ku herre!! jî bi heman awayî bibe lê ew binîqaş e. Ji ber ku di rastiyê de daçekekê ye, tenê di rewşa fermanî de dikare bê bikaranîn û diwere an werî/weriya an jî wek navdêr lêker werîn tine. Bo peresîna wateyî a yeksan binêre ingilîzî come on (“de were!, hatin li ser/li pêş, yeksanî kurdî wer-hatin”))