sim

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî sim sim
Îzafe simê simên
Çemandî simî siman
Nîşandera çemandî simî wan siman
Bangkirin simo simino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî simek simin
Îzafe simekî simine
Çemandî simekî siminan
simekî hespan
simûçka bizinê

sim nêr

  1. Binê reqpiyên hin heywanan
    (bo nimûne hesp, ker, hêstir).
  2. simûçk (bo nimûne mîh, bizin, berx, hêştir, çêlek).

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

Têkildar[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Hevrehên farisî farisî سم(som), سمب(somb), سنب(sonb), belûçî سرمب(surumb), سرنب(surunb), سرب(surum), hemû ji zimanên îranî. Belkî herwiha hevreha sefe- ya avestayî (bi "f > b" û zêdebûna "n/m" di nava peyvê de ku di zimanên îranî de diyardeyeke berbelav e: tac > tanc, çok > çong, firset > firsend). Peyva avestayî jî hevreha शफ (sephe-) ya sanskrîtî ye û herdu ji proto-hindûewropî *ḱoph₂ós tên (ḱ-ya proto-hindûewropî di zimanên îranî de bi pirranî dibe "s") û herwiha serekaniya peyva bi heman maneyê ya pirraniya zimanên slavî (rusî копыто / kopito, polonî û çekî kopyto, slovenî kopito, bulgarî копито / kopîto...) û zimanên cermenî ye (di cermenî de ḱ-ya proto-hindûewropî dibe "h": îngilîzî hoof, almanî Huf, danmarkî, norwecî û swêdî hov...)

Werger[biguhêre]

Tirkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

sim

  1. zîv
  2. sîm