sil

Kurdî

Rengdêr 1

sil

1. xeyidî, xeyidandî, enirî, enirandî, hêrs, tûre, aciz
2. kûvî, kovî, tirsonek, bizdok, behecok
3. çarbirsî, çavbirçî, xwere

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: سل

Bikaranîn

Lêker:

• sil bûn
• sil kirin

Navdêr:

• silbûn
• silkirin

Rengdêr:

• silbûyî
• silkirî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguherîne" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Jê

• silandin
• silandî
• silbar
• silbarî
• silber
• silberî
• silî
• silîn
• silker
• silkerî
• siloke

Ji wêjeya klasîk

• Min xwîn bi co têtin ji dil
  Ew baziyê bê tor û sil
  Dakefte nêv tora qizil— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Rengdêr 2

sil

1. nexweşiyek e, sihên mirovan digire.

Werger

• Inglîzî: alienation → en, driving apart → en, pneumonia → en^?angry → en, ^?glum → en, ^?grumpy → en, ^?sulky → en, ^?sullen → en
• Erebî: ^?السحاف‎ → ar
• Tirkî: ^?gergin → tr, ^?küskün → tr, ^?rencide → tr
• Farisî: ^?زود قهر‎ → fa, ^?شکمو‎ → fa, ^?فضله گاو‎ → fa

Rengdêr 3

sil

1. kesên ku guhên wan rind seh dikin, ji dûr ve dibihîsin.

Navdêr

sil nêr

1. zibil, peyn, kuşpil, rîx, kersil, sahîsilop, pîsatiya heywanan, gûyê heywanan

Gotinên pêşiyan

• lê lê búkê, çav bi kil, dora malê tijî sil

Etîmolojî

Sivikkirina zibil, ji erebî زبل‎ (zibl). Bo ketina B bide ber "til, tilî, tibl".

Jê

• kersil