sîl
1. jê çûn, neman, paqij bûn
[biguhêre]sîl (cureyê peyvê?)
Mane
[biguhêre]sîl bûn
- lê neman, jê çûn, paqij bûn
- Nivîs ji ser kaxezê sîl bû. (Nivîs li ser kaxezê nema. Nivîs ji ser perrî hat jêbirin / paqijkirin.)
sîl kirin
- jê birin, jê paqij kirin, lê nehêlan
- Min bi jêberkê nivîs ji ser kaxezê sîl kir. (Min nivîs jê bir, jê paqij kir)
Ji wêjeyê
[biguhêre]Di van salên dawî da, gelek gotar û nivîsên bi zarê "Kurdî" di rojname, heftename, mehname û kovar û malperên kurdî da belav dibin. Eve jî nîsana serkeftinek neteweyî ye, hinava mirov vedihesîne, dilê mera sadike û hîviyêd kurdistaniyan bi manda gelê wan mestir dike. Nema zimanê dayik û bavan ji nav zimanên mirovatiyê sîl dibe, û gava zimanek bimîne, neteweya ku pê dipeyive jî dimîne, naye pisaftin û windakirin. Ghandî yê Hindî, ku mirovekî zana û mestirîn rêberê Hindistanê bû, gotibû, ku ew gelê zimanê xwe diparize, kilîtê zindana xwe bi dest xwe xistiye, çi demê bixwaze, dikare ji wê zindanê derkeve. — (Cankurd: Di nivîsandina me ye bakurê Kurdistanê da çiqas "Kurdî" heye?, 11/2005, jêwergirtin: Peyam.eu, 7/2009)
Etîmolojî
[biguhêre]Jê
[biguhêre]2. lêdana bi destî
[biguhêre]Binere:
Werger
[biguhêre]- Farisî: سل → fa
- Tirkî: tüberküloz → tr