diz

Kurdî

1. dizîker

navdêr

Diz (li çepê) ji kesekî (li naverastê) didize.

Wate

1. dizîker, kesa/ê tiştan didize,
   kesa/ê tiştên kesek din bêyî hay û destûra wê / wî bo xwe dibe

Herwiha

• duz

Ji

• proto-aryayî: *dus- ("dij, dijî") + *dhe- ("kirin")

  proto-aryayî:

avestayî: duš-dah- ("xirabî kirin")

pehlewî: dwz ("diz")

farisî: duzd ("diz")

belûçî: diz ("diz") ...^{alfabeya arî}

kurmancî: diz ("diz")

soranî: diz ("diz")

zazakî: dizd ("diz")

Jê

• dizî
• dizîkar
• dizîkarî
• dizîker
• dizîkerî
• dizîkî
• dizîn
• diziyayî

Werger

bosnî : m → bs çînî : sade: 窃贼 (qièzéi) kevnar: 盜賊 danmarkî : c → da elbanî : m → sq elmanî : m → de erebî : لص → ar fînî : varas → fi, voro → fi frensî : m → fr, f → fr hindî : चोर (ćor) holendî : m → nl, f → nl mecarî : tolvaj → hu inglîzî : thief → en îtalî : m → it, f → it japonî : 泥棒 (どろぼう, dorobō) → ja katalanî : m → ca koreyî : 도둑 (doduk)

xirwatî : m → hr, m → hr latînî : fur m/f polonî : m → pl, f → pl portugalî : m → pt romî : chōr → rom rohingayî: sur romanî : hoţ → ro rusî : вор (vor) sirbî : kirîlî: лопов nêr latînî : m → la spanî : m → es swêdî : c → sv telûgûyî : దొంగ (donga) tirkî : hırsız → tr urdûyî : چور (ćor)

2. asêgeh, kelhe

navdêr, mê

Wate

1. asêgeh, kelhe, sûr

Ji

Ji proto-hindûewropî * dʰeiǵʰ- (melhem lê dan), hevreha avestayî 𐬛𐬀𐬉𐬰𐬀 (deêze: dîwar), ermeniya kevn դէզ (dêz), sanskrîtî देग्धि (melhem lê dan), yûnaniya kevn τεῖχος (dîwarê kelhê), fingō (dirûv danê, şikil danê)

Jê

• Qeladiz

Tirkî

navdêr

Wate

1. çok, çong