berg

Kurdî

hin cûn bergên dîrokî

navdêr, nêr

Wate 1

1. cilên ku ji çerm çêbûne.
2. cilûberg, cil, kinc, libas, çek, saye, cilûberg,
   tiştên ku mirov li xwe dike daku xwe ji sarmayê û şermê biparêze

Ji

hevreha belg, pelg, pel, perr ji proto-hindûewropî *wel-

Bikaranîn

Lêker: berg kirin

Navdêr: bergkirin

Rengdêr: bergkirî

Bide ber

• belg
• berk

Jê

• bêberg
• biberg
• bergdar
• bergdêr
• bergî

Werger

elmanî : f → de, m → de, f → de, Einband → de erebî : farisî : لباس → fa, پوشاک → fa, پوشش → fa, برگ → fa, صفحه → fa inglîzî : volume → en, cover → en, ??coating → en, ??wrapping → en

latînî : tirkî : cilt → tr, elbise → tr, kapak → tr, süs → tr, gömlek → tr, kostüm → tr

Wate 2

1. cild, qepax,
   tiştê qayim yê bi ser tiştek nazik ve daku yê nazik pûç nebe:
   bergê pirtûkê (tiştê qayim yê pelên kitêbê di nav de)