Here naverokê

çerm

Ji Wîkîferheng

Bilêvkirin

[biguhêre]
[biguhêre]
Tewandina çerm  
Zayenda nêr a binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî çerm çerm
Îzafe çermê çermên
Çemandî çermî çerman
Nîşandera çemandî çermî wan çerman
Bangkirin çermo çermino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî çermek çermin
Îzafe çermekî çermine
Çemandî çermekî çerminan
pêşûyek li ser çermê mirovekî

çerm n

  1. (anatomî) cild, kevil, pîst, postê leşê mirovan, kevlê mirovan. kevilê heywanan
    • (...) ew tiştê di bin me de kitêbeke pir mezin ya bi çerm cîldkirî bû. — (Mehmed UzunMirina Kalekî RindWeşanxana Orfeus1987)

Herwiha

[biguhêre]

Bi alfabeyên din

[biguhêre]

Bide ber

[biguhêre]

Têkildar

[biguhêre]

Etîmolojî

[biguhêre]

Hevreha soranî چه‌رم (çerm), kelhurî çerm, zazakî çerm, farisî چرم (çerm), farisiya navîn çerm, avestayî çerimen-, sogdî ç'r'm-, sanskrîtî चर्मन् (carman) (çermen), ermenî քերեմ (kʻerem) (kʿerem: selixandin), latînî corium (çerm), κείρω (kêyro: jê kirin, jê vekirin), rusî кора (kora) (qelp, qalik, qaşil), îngilîzî shear (cew kirin, hirî jê kirin), albanî harr] (jê kirin, birîn)... hemû ji proto-hindûewropî *(s)ker- (gurûn, jê kirin, jê vekirin). K-ya proto-hindûewropî di zimanên îranî de dibe "s/ç". Hevreh: ker (2), kurt, kêr, belkî herwiha qelp, qalik, qaşil, gurûn

Çavkanî
  • Horn, Paul. (1893): Grundriss der neupersischen Etymologie [Bingehê etîmolojiya farisî] (bi almanî). Strassburg r. 98.,
  • Watkins, CalvertThe American Heritage Dictionary of Indo-European Roots[1], Houghton Mifflin Co., 2007, çapa 2an, r. 100
  • Pokorny, JuliusFerhenga etîmolojî ya hindûewropî ["Indogermanisches etymologisches Wörterbuch (bi almanî)"], Bern, 1959, r. 938 - 947

Werger

[biguhêre]