çik

Kurmancî

Rengdêr

çik

1. ziwa, hişk, req

   Ev robar bihar û payizan boş diherike
   lê zivistanan diqerise û havînan çik dibe.

2. neliv, tişta/ê ku nalive

   Nefesa min çik dibe. (nalive)

3. rep, qûç, pilk

   singê min çik hat, felankesê çik ( li ser xwe ) e. me darik di erdê de çikand.

Bide ber

• dik
• jik
• lik
• nik
• rik
• zik
• çak
• çek
• çok
• çîk
• şik

Jê

• bênçik
• bênçikî
• nefesçik
• nefesçikî
• çik bûn (lêker)
• çik danîn (lêker)
• çik kirin (lêker)
• çikandin
• çikandî
• çikbûn (navdêr)
• çikbûyî (rengdêr)
• çikdanîn (navdêr)
• çikkirin (navdêr)
• çikkirî (rengdêr)
• çikî
• çikîn
• çikîner
• çikîninde

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: Stich → de m
• Farisî: سرپا → fa, ایستاده → fa, راست قامت, استوار → fa
• Îngilîzî: upstanding → en, ^?vertical → en
• Tirkî: amudî, mum direk → tr, dik → tr, dızdık → tr, kabiliyet → tr, baston gibi, dığdık → tr

Zazakî

Cînav

çik

1. çi, çî
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]