çik

Kurmancî

Rengdêr

çik

1. ziwa, hişk, req

   Ev robar bihar û payizan boş diherike
   lê zivistanan diqerise û havînan çik dibe.

2. neliv, tişta/ê ku nalive

   Nefesa min çik dibe. (nalive)

3. rep, qûç, pilk

   singê min çik hat, felankesê çik ( li ser xwe ) e. me darik di erdê de çikand.

Bide ber

• çak
• çek
• çîk
• çok
• dik
• jik

• lik
• nik
• rik
• şik
• zik

Jê

• (Lêker) çik bûn
• (Lêker) çik kirin
• (Lêker) çik danîn

• (Navdêr) çikbûn
• (Navdêr) çikkirin
• (Navdêr) çikdanîn

• (Rengdêr) çikbûyî
• (Rengdêr) çikkirî
• bênçik
• bênçikî
• çikandin
• çikandî
• çikî
• çikîn
• çikîner
• çikîninde
• nefesçik
• nefesçikî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: Stich → de m
• Farisî: سرپا‎ → fa, ایستاده‎ → fa, راست قامت‎ → fa, استوار‎ → fa
• Îngilîzî: upstanding → en, ^?vertical → en
• Tirkî: amudî → tr, mum direk → tr, dik → tr, dızdık → tr, kabiliyet → tr, baston gibi → tr, dığdık → tr

Zazakî

Cînav

çik

1. çi, çî