çîk

Kurdî

Navdêr

çîk

çîk mê

1. (xwarin) Xureke ku ji bilxur, pîvaz, sîr, salçe, xwê, rûnê zeytûn û herwiha goşt, pûng, meydenoz ve çêdibe. Ev xurek nayê pijandin bi destan ve tê hesilandin heta ku bilxur nerm be û bê xwarin.
2. filan tişt
3. kîr yan gun
4. (Xorasan, Qers) stêr,herwiha dema ku stêrk dibriqin ″çîk veda″ dibêjin an jî dema ku kevirên heste li hev didin ku birq derdixe ″çîk veda″ tê gotin.

Herwiha

• çîka çilek
• çîksayî

Bikaranîn

Lêker:

• çîk bûn
• çîk kirin

Navdêr:

• çîkbûn
• çîkkirin

Rengdêr:

• çîkbûyî
• çîkkirî

Etîmolojî

Bi maneya xwarin: onomatopoetîk; dema xurek wek mîna hevîr tê hesilandin dengê çîkeçîk derdixe nav. Herwiha bide ber tirkî çiğ köfte (“kofteya xav”).

Werger

• Almanî: Funke → de m
• Farisî: ستاره‎ → fa
• Inglîzî: dingus → en, doohickey → en, res → en
• Tirkî: çiğ köfte → tr,çakın → tr, çıngı → tr, , hüküm → tr, kıvıl → tr, kıvılcım → tr, nazar → tr, sancı → tr, şerare → tr, şey → tr, uçkun → tr, ^?zamkinos → tr, ^?zarp → tr

Navdêr 2

çîk mê

1. (dilop, çilk, libên avê, hebên baranê) Binêre: çip
2. dilopên gemarî yên pijiqî.

   Çîk li pantorê te ketiye, wê derxe.

Navdêr 3

çîk nêr

1. (Çirîskên êgir, libên êgir, hebên biçûk ên agir) Binere: çip

Navdêr 4

çîk

1. (ajelên difirrin) Binere: çûk (1)

Navdêr 5

çîk

1. (çi tişt) Binere: çi û tişt

Navdêr 6

çîk

1. (hedef di yariya çûkanê de) Binere: çûk (2)

Rengdêr

çîk

1. (çîksayî, çîksahî) Binere: çîksayî