lehce

Kurdî

Navdêr

lehce mê

1. awayek ango şêweyek zimanekî ku li herêmekê pê tê peyivîn
   û hin peyvên wî û bendên rêzimana wî û dengkirina wî ji yên herêmên din cuda ne
   • Kurmancî û soranî du lehceyên zimanê kurdî ne.
2. zimanê taybet,
   peyv û awayên taybet yên zimanî ku di nav kesên ji heman pîşeyî yan ji heman îdeolojiyê de tê bikaranîn
   • lehceyê dadnasî de
     di lehceya komunîstan de

Hevmane

• zarava
• devok

Bide ber

• zar
• ziman

Jê

• lehceyî

Etîmolojî

Ji erebî لَهْجَة‎ (lahja).

Werger

• Bulgarî: диалект ^→ bg (dialekt)
• Çekî: nářečí ^→ cs nêtar
• Çînî: 方言 (fāng yán)
• Danmarkî: dialekt ^→ da c
• Almanî: Mundart ^→ de mê, Dialekt ^→ de nêr
• Farisî: لحجه ^→ fa, ^?لهجه ^→ fa
• Fînî: murre ^→ fi, aluemurre ^→ fi
• Fransî: dialecte ^→ fr nêr
• Holendî: dialect ^→ nl nêtar
• Mecarî: nyelvjárás ^→ hu
• Îbranî: ניב ^→ he (niv)
• Indonezî: dialek ^→ id
• Inglîzî: dialect ^→ en
• Îtalî: dialetto ^→ it nêr
• Îzlendî: mállýska ^→ is mê
• Japonî: 方言 ^→ ja (ほうげん, hōgen)
• Katalanî: dialecte ^→ ca nêr
• Koreyî: 사투리 ^→ ko (saturi)
• Latînî: dialectos ^→ la mê, dialectus ^→ la mê
• Norwecî: dialekt ^→ no nêr
• Portugalî: dialeto ^→ pt nêr (Brazil), dialecto ^→ pt nêr (Portugal)
• Rusî: диалект ^→ ru (dialékt)
• Slovakî: nárečie ^→ sk nêtar
• Spanî: dialecto ^→ es nêr
• Swêdî: dialekt ^→ sv c
• Tirkî: lehçe ^→ tr, şive ^→ tr, diyalekt ^→ tr
• Yûnanî: διάλεκτος ^→ el (diálektos)