lehce

Kurdî

Navdêr

lehce mê

1. awayek ango şêweyek zimanekî ku li herêmekê pê tê peyivîn
   û hin peyvên wî û bendên rêzimana wî û dengkirina wî ji yên herêmên din cuda ne

   Kurmancî û soranî du lehceyên zimanê kurdî ne.

2. zimanê taybet,
   peyv û awayên taybet yên zimanî ku di nav kesên ji heman pîşeyî yan ji heman îdeolojiyê de tê bikaranîn

   lehceyê dadnasî de
   di lehceya komunîstan de

Hevmane

• zarava
• devok

Bide ber

• zar
• ziman

Jê

• lehceyî

Etîmolojî

Ji erebî لَهْجَة‎ (lahja).

Werger

• Bulgarî: диалект → bg (dialekt)
• Çekî: nářečí → cs nêtar
• Çînî: 方言 (fāng yán)
• Danmarkî: dialekt → da g
• Almanî: Mundart → de mê, Dialekt → de nêr
• Farisî: لحجه‎ → fa, ^?لهجه‎ → fa
• Fînî: murre → fi, aluemurre → fi
• Fransî: dialecte → fr nêr
• Holendî: dialect → nl nêtar
• Mecarî: nyelvjárás → hu
• Îbranî: ניב‎ → he (niv)
• Indonezî: dialek → id
• Inglîzî: dialect → en
• Îtalî: dialetto → it nêr
• Îzlendî: mállýska → is mê
• Japonî: 方言 → ja (ほうげん, hōgen)
• Katalanî: dialecte → ca nêr
• Koreyî: 사투리 → ko (saturi)
• Latînî: dialectos → la mê, dialectus → la mê
• Norwecî: dialekt → no nêr
• Portugalî: dialeto → pt nêr (Brazil), dialecto → pt nêr (Portugal)
• Rusî: диалект → ru (dialékt)
• Slovakî: nárečie → sk nêtar
• Spanî: dialecto → es nêr
• Swêdî: dialekt → sv g
• Tirkî: lehçe → tr, şive → tr, diyalekt → tr
• Yûnanî: διάλεκτος → el (diálektos)