hiş

Ji Wîkîferheng
Here nagîvasyonê Here lêgerînê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî hiş hiş
Îzafe hişê hişên
Çemandî hişî hişan
Nîşandera çemandî hişî wan hişan
Bangkirin hişo hişino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî hişek hişin
Îzafe hişekî hişine
Çemandî hişekî hişinan

hiş nêr

  1. aqil, bîr, hişyarî, haydarî, agadarî:
    Hiş di serî de nîne! (Bêaqil e.)
    • Di hemû ziman û çandan de hişê mirov diçe: Kurmanc dibêjin: “Hişê min diçe”. Zaza dibêjin: “Hêşê min şono”. Tirk dibêjin: “Başım dönüyor”. Yanê peyv bi peyv “Serê min dizivire” — (Beşek Ji Folklora Kurdî: Çîrok, Mehmet Bozkoyun, Bingöl Üniversitesi Yaşayan Diller Enstitüsü Dergisi)
    • Sacîdû bê hiş kerî sed salî dî
      Ez dizanim La îlahe îlla Tu yî
      (Mewlûda Kurdî ~1720, Mela Hesenê Bateyî)

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji proto-hindûewropî *h₂ows- ("guh"), proto-îranî * (guh; hiş), hevreha guh ya kurdî, هوش (hûş: hiş) û گوش (gûş: guh) yên farisî, zazakî goş (guh) ya zazakî,, هۆش / hoş (hiş) û گوێ / gwê (guh) yên soranî, oş/hoş (hiş) ya pehlewî, uşî (hiş) ya avestayî... उसि (usi) ya sanskrîtî, vesh ("guh") ya albanî, ausis ("guh") ya lîtwanî, οὖς (oûs: guh) ya yûnaniya kevn, auris ("guh") ya latînî (> oreille ya fransî), ухо (úxo: guh) ya rusî...

Bi zaravayên din[biguhêre]

Werger[biguhêre]

Rengdêr[biguhêre]

hiş

  1. bêdeng, bêpêjn
  2. aşt, aram, tena, rihet

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Werger[biguhêre]

Tirkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

hiş

  1. hişt, hiş, :
    Hişt, buraya gel!
    Hê, were virê!