aqil

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

IPA^(kilîd): /ɑːˈqɪl/
Kîtekirin: a·qil

Navdêr[biguhêre]

Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	aqil	aqil
Îzafe	aqilê	aqilên
Çemandî	aqilî	aqilan
Nîşandera çemandî	wî aqilî	wan aqilan
Bangkirin	aqilo	aqilino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	aqilek	aqilin
Îzafe	aqilekî	aqiline
Çemandî	aqilekî	aqilinan

aqil nêr

bal, Jîrî, eqil, awiz, hiş, hişyarî, hişmendî, têgihiştin, famkirin, famatî, famabûn.
Mejî, mejox, mêşk.

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

Her serê dewlet hebit dê her di nêv benda te bit
Her kesê 'aqil bitin dê her di çokarê te bî
Ê divêt azade bit dê çehvinêrê lutfa te bit — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

Biwêj[biguhêre]

aqil jê birrîn: li gor hişê / aqilê wî baş bûn, beraqil bûn, ketin aqilî.
Ne ti mirov e, aqilê min qet jê nabirre.

Herwiha[biguhêre]

'aqil

Nêzîk[biguhêre]

aql
eqil

Jê[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî, bi maneya jîr ji عاقل‎ ('aqil), bi wateya "jîrî" ji عقل‎ ('eqil). Bo nimûneyeke din jî ku tê de "'e" ya erebî di kurdî de dibe "a" binêre alif, am (mam, ap).