beled
Kurdî[biguhêre]
Rengdêr[biguhêre]
beled
- şareza, pispor, aşna, zana
- Ez li vê derê ne beled im. ― Ez vê derê nanasim.
- Nîvê şevê dor avahî, em ji hespan peya buyîn û deh mirof li nik hespan mayî, min sî mirof înaye dora mala Memedî. Ez bi mala wî beled bûm. Ji kulekê peya bûm û min derî vekirî, em çuyîne nava malê... — (Mele Mehmûdê Bazîdî, Cami’eya Riseleyan û Hikayetan Bi Zimanê Kurmancî, Lîs, 2010, çapa 1em, r. 63, ISBN 978-605-5683-27-6)
Bi alfabeyên din[biguhêre]
Bide ber[biguhêre]
Binere herwiha[biguhêre]
Jê[biguhêre]
- (lêker) beled bûn
- (lêker) beled kirin
- (navdêr) beledbûn
- (navdêr) beledkirin
- (rengdêr) beledbûyî
- (rengdêr) beledkirî
- beledî (2)
- beledîtî
- beledtî
Etîmolojî[biguhêre]
Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.
Werger[biguhêre]
[biguhêre]
beled nêr
Bi alfabeyên din[biguhêre]
Jê[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Ji erebî بَلَد (beled) ji yûnanî παλάτιον (palátion) (palation: 1. koşk, qesr, seray 2. paytext) ji latînî palatium (koşk, qesr, seray) ji Palatium, yek ji heft girên ku Rom li ser hatibû avakirin û cihê koşk û serayên malmezinan bû.