beled

Kurdî

Rengdêr

beled

1. şareza, pispor, aşna, zana

   Ez li vê derê ne beled im. ― Ez vê derê nanasim.

   • Nîvê şevê dor avahî, em ji hespan peya buyîn û deh mirof li nik hespan mayî, min sî mirof înaye dora mala Memedî. Ez bi mala wî beled bûm. Ji kulekê peya bûm û min derî vekirî, em çuyîne nava malê... — (Mele Mehmûdê Bazîdî, Cami’eya Riseleyan û Hikayetan Bi Zimanê Kurmancî, Lîs, 2010, çapa 1em, r. 63, ISBN 978-605-5683-27-6)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: به‌له‌د‎

Bide ber

• belek
• belem
• beleş
• weled

Binere herwiha

• belî

Jê

• (lêker) beled bûn
• (lêker) beled kirin
• (navdêr) beledbûn
• (navdêr) beledkirin
• (rengdêr) beledbûyî
• (rengdêr) beledkirî
• beledî (2)
• beledîtî
• beledtî

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: kennend → de, kundig → de, vertraut → de, wissend → de

Navdêr

beled nêr

1. welat, dewlet
2. bajar, şar

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: به‌له‌د‎

Jê

• belediye
• beledî (3)
• beledîtî (2)
• bîlad
• bîladî

Etîmolojî

Ji erebî بَلَد‎ (beled) ji yûnanî παλάτιον (palátion) (palation: 1. koşk, qesr, seray 2. paytext) ji latînî palatium (koşk, qesr, seray) ji Palatium, yek ji heft girên ku Rom li ser hatibû avakirin û cihê koşk û serayên malmezinan bû.