zemîn

 Binêre herwiha: Zemîn

Kurdî

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	zemîn	zemîn
Îzafe	zemîna	zemînên
Çemandî	zemînê	zemînan
Nîşandera çemandî	wê zemînê	wan zemînan
Bangkirin	zemînê	zemînino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	zemînek	zemînin
Îzafe	zemîneke	zemînine
Çemandî	zemînekê	zemîninan

zemîn mê

1. dinya, cîhan, planeta em lê dijîn
2. erd, ax
   • Heger zemîn vebûbe, ketibinê jî, ez dê wan derxînim. — (Çiyayê Agirî, Yaşar Kemal, Weşanxana Çanda Kurdî)
3. meydan, cih, der
4. delîv, derfet

   Gelo pergala nû ya cîhanê dê bo me kurdan zemînek zêrrîn be?

Ji wêjeya klasîk

• Qebde'ê bîne ji beyda'ê zemîn
  Ew dilê erdê û hem husn û biha— (Mewlûda Kurdî ~1720, Mela Hesenê Bateyî)

Etîmolojî

Ji farisî زمین‎ (zamin), ji forma kevn زمی‎ (zami), ji pehlewî zmyk' (zamīg, “erd, dinya”), taliyê ji proto-hindûewropî *dʰéǵʰōm ku herwiha serekaniya peyva zevî ya kurdî ye.

Çavkanî:

• Mackenzie, D. N. (1971), "zamīg", A Concise Pahlavi Dictionary, London, New York, Toronto: Oxford University Press, rûpel 98.

Jê

• binzemîn
• binzemînî
• jêrzemîn
• jêrzemînî
• serzemîn
• serzemînî
• zemînî
• zêrrzemîn
• zêrrzemînî

Werger

• Almanî: Fussboden → de, Stock → de nêr, ^?Sohle → de mê
• Erebî: ^?أرضية‎ → ar, ^?حقل‎ → ar, ^?قعر‎ → ar
• Farisî: زمینه‎ → fa, زیرزمین‎ → fa, زمین‎ → fa, زمين‎ → fa
• Inglîzî: globe → en, demesne → en, ^?background → en
• Tirkî: bodrum → tr, kefalet → tr, taban → tr, zemin → tr, yeryüzü → tr