pila

Kurdî

1. birinc yan savara kelandî

navdêr, mê

pilaya birinc û goştî

Wate

1. girar,
   birincê yan savarê kelandî û ziwa

Herwiha

• pilaf
• pilav
• pilaw
• pîla
• pîlaf
• pîlav
• pîlaw
• polaw

Ji

hevreha farisî پلاو (pilav) ji sanskrîtî पुलाक (pulake: tirarê birincê) ji पुल् (pul: girik, kom, gumtil). Wek pilav ketiye tirkî û jê belavî zimanên ewropî jî bûye.

Jê

• pilanîsk
• pilayî

Werger

elmanî: Pilau → de inglîzî: pilaf → en, pilau → en kurdî: f → ku, f → ku, f → ku

tirkî: pilav → tr

2. ji "pil"

Binêre: pil

Fînî

navdêr

Wate

1. galte, henek, tinazî, qerf, tirrane, yarî