pila

Kurdî

1. birinc yan savara kelandî

navdêr, mê

pilaya birinc û goştî

Wate

1. girar,
   birincê yan savarê kelandî û ziwa

Herwiha

• pilaf
• pilav
• pilaw
• pîla
• pîlaf
• pîlav
• pîlaw
• polaw

Jê

• pilanîsk
• pilayî

Ji

hevreha farisî پلاو (pilav) ji sanskrîtî पुलाक (pulake: tirarê birincê) ji पुल् (pul: girik, kom, gumtil). Wek pilav ketiye tirkî û jê belavî zimanên ewropî jî bûye.

Bi zaravayên kurdî

• Kurmancî: pila

  Reşwanî: zad

Werger

• Elmanî: Pilau ^→ de
• Erebî: ^?الیلب ^→ ar
• Farisî: پلو ^→ fa
• Tirkî: pilav ^→ tr, ^?amnios suyu ^→ tr, ^?çağnak ^→ tr

2. ji "pil"

 Binêre: pil

Fînî

navdêr

Wate

1. galte, henek, tinazî, qerf, tirrane, yarî