kulek

Kurdî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /kʊˈlɛk/

• Deng (Qers)

• Deng (Bidlîs)

• Kîtekirin: ku·lek

Rengdêr

kulek, k-ya nerm (1,2)

1. linger, seqet,
   kesa/ê normal nameşe ji ber ku lingê wê / wî diêşe

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: كوله‌ك

Jê

• (Lêker) kulek bûn
• (Lêker) kulek kirin
• (Navdêr) kulekbûn
• (Navdêr) kulekkirin
• (Rengdêr) kulekbûyî
• (Rengdêr) kulekkirî
• kulekî

Etîmolojî

Nayê zanîn belkî ji kul. kul êşe, ji ber êşê dikule-diêşe.

Werger

• Almanî: behindert → de, hinkend → de, lahm → de, ^?gelähmt → de, ^?verkrüppelt → de
• Erebî: ^?السهوة‎ → ar, ^?الشباك‎ → ar, ^?القترة‎ → ar, ^?الكوة‎ → ar, ^?المشكاة‎ → ar, ^?الهو‎ → ar, ^?الوقب‎ → ar, ^?قنعة‎ → ar
• Inglîzî: funnel → en, lame → en, ^?crippled → en, ^?disabled → en, ^?handicapped → en, ^?chimney → en, ^?dibber → en, ^?halting → en
• Tirkî: aksak → tr, baca → tr, sakat → tr, topal → tr, ^?nefeslik → tr, ^?aydınlık → tr, ^?ocaklık → tr, ^?havalandırma → tr
• Farisî: ^?چلاق‎ → fa

Navdêr 1

kulek mê k-ya req

1. wêrekî, bistehî, cesaret

Jê

• bêkulek
• bêkulekî
• bikulek
• bikulekî
• kulekfire
• kulekfirehî

Navdêr 2

kulek zayend pêwîst e (z=m: mê, z=n: nêr, z=mn: mê û nêr, z=nt: nêtar)

1. terş, kewal, bizin yan nêrî yan karik
   • Deh kulek, du ga, ker û qantirek li axur tewilandî ne. — (Arjen Arî: Hewldan û nivîs, Diyarname.com, 7/2007)

Navdêr 3

kulek mê

1. pencere, pace, şibak, şivak

Navdêr 4

kulek mê

1. rojing, boriya ku dûkêlê sopeyan tê re derdikeve derveyî xanî

Formeke navdêrê

Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kulek	kulin

kulek

1. Rewşa navkî ya mê ya yekjimar a nebinavkirî ya kul.