kulekî

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. rewşa ku kesek tê de kulek e
2. lengî, seqetî, kûdî, qorimî, kopî, qotîk, lingerî, seqet, kêmendamî, qotbûn

Herwiha

• kulekîtî
• kulektî

Bide ber

• birîndarî
• seqetî
• şelî

Ji

kulek + -î

Werger

• Inglîzî: lameness ^→ en, ^?limpness ^→ en
• Tirkî: aksaklık ^→ tr, topallık ^→ tr