koç

Kurdî

Navdêr

koç mê

1. (mala xwe) barkirin, sirgûn, mişextî,
   ji derekê çûn derek din bijî
2. rev, bazdan, bez, bezîn, revîn

Ji wêjeya klasîk

• Heroj koç e heroj çûn e
  Li ba Tme hilgirtin kûn e — (— (Feqiyê Teyran ~1620))

Bide ber

• kaç
• keç
• kêç
• kiç
• kuç
• kûç

Jê

• (lêker) koç bûn
• (lêker) koç kirin
• (navdêr) koçbûn
• (navdêr) koçkirin
• (rengdêr) koçbûyî
• (rengdêr) koçkirî
• koçandin
• koçandî
• koçbar
• koçbarî
• koçbarîtî
• koçbartî
• koçber
• koçberî
• koçberîtî
• koçbertî
• koçer
• koçerî
• koçerîtî
• koçî
• koçîn
• koçîner
• koçînî

Etîmolojî

Ji tirkî yan ji zimanekî din yê tirkîkî, bo nimûne azerî köç, bide ber teterî күчәргә, tirkî göç yan göç-mek. Heman peyvê di farisî de jî wek کوچ (kûç), hemû ji tirkiya kevn *köş- (bar kirin) ji *kö- (rabûn)

Werger

• Almanî: Einwanderung → de m, ^?Übersiedlung → de m
• Erebî: ^?الخابط‎ → ar
• Farisî: کوچ‎ → fa, کوچ‎ → fa, هجرت‎ → fa, پناه بردن‎ → fa
• Inglîzî: transmigration → en, emigrating → en, migrating → en, ^?colonnade → en, ^?exodus → en, ^?immigration → en
• Tirkî: hicret → tr, huruç → tr, nakil → tr, göç → tr

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng

Navdêr

koç

1. beran
2. beranê qemer

Werger

• Almanî: Auswanderung → de m