hir
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
hir
- ev cî, cîyê ha, ev der, ev dever, cîyê ku kesê peyvdar li wir e û qala wî cîyî dike, wî dîyar dike, wî cîyî dide zanîn. hvm: "". djm: "".
Hevmane[biguhêre]
Dijmane[biguhêre]
Werger[biguhêre]
Rengdêr[biguhêre]
hir, r-ya req
Etîmolojî[biguhêre]
- Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.
Werger[biguhêre]
Aromanî[biguhêre]
[biguhêre]
hir
Çavkanî[biguhêre]
Baureyî[biguhêre]
[biguhêre]
hir
Bretonî[biguhêre]
Rengdêr[biguhêre]
hir
Weylsî[biguhêre]
Rengdêr[biguhêre]
hir