hir

Kurmancî

Cînav

hir

1. ev cî, cîyê ha, ev der, ev dever, cîyê ku kesê peyvdar li wir e û qala wî cîyî dike, wî dîyar dike, wî cîyî dide zanîn. hvm: "". djm: "".

Hevmane

• vir

Dijmane

• wir

Rengdêr

hir, r-ya req

1. heqîqî, ne zirr, ne dêmarî, ne sexte, rast, xwerû.

   dêya hirr, zilamê hirr gotinê texsîr nake.

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Tirkî: öz → tr

Aromanî

Bilêvkirin

• Deng^ⓘ

Navdêr

hir

1. dezî, ta, dav

Çavkanî

Ev peyv ji wergerên dezî hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

Baureyî

Navdêr

hir

1. (mirov) mêr, zilam, zelam (mirovê nêr yê mezinbûyî)

Bretonî

Rengdêr

hir

1. dirêj

Weylsî

Rengdêr

hir

1. dirêj