heqîqî

Kurmancî

Rengdêr

heqîqî

1. ya/ê rast, rasteqîn, orjînal, xwerû, xweser

   Hevmane: rastîn, resen, dirist, eslî, sehîh

   • Ey metle'ê husnê 'işqibazî
     Mehbûbê heqîqî û mecazî
     Namê te ye lewhê nameya 'işq — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Têkildar

• heqîqet
• heqîqetî
• heqîqeten

Etîmolojî

Ji erebî حَقِيقِي‎ (ḥaqīqī).

Werger

• Almanî: unverfälscht → de, echt → de, wirklich → de, förmlich → de, ^?ungetrübt → de
• Farisî: حقیقی‎ → fa
• Îngilîzî: dye → en, original → en, ^?unsophisticated → en
• Tirkî: hakiki → tr, sahici → tr, ^?öz be öz → tr, ^?asıl → tr, ^?öz → tr