gum

Kurmancî

Navdêr 1

gum mê

1. gurm, gurmîn, gumgum, ding, hiring, ring, hut, gumîn, gurmên,
   dengê bilind yê ku tê dema ku tiştek bi hêz bi derekê bikeve
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Peyveke onomatopoetîkî ye

Jê

• gumandin
• gumîn
• gumgum

Werger

• Tirkî: güm → tr

Navdêr 2

gum mê

1. alek, gep, rûçik
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Etîmolojî

Hevreha gûn (rengê rûyê mirovan) ya kurmancî û farisî گونه‎ (gûnê).

Îngilîzî

Bilêvkirin

Bilêvkirina nêzîk bi kurmancî: ~ gam (agahdarî)

• Deng (DYA)^ⓘ

Navdêr

gum

1. (flesh around teeth) pidû, pûk
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. (sticky substance of certain plants) benîşt
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Tirkmenî

Navdêr

gum

1. xîz, qûm
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Çavkanî

Ev peyv ji wergerên xîz hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}