bîna

Kurdî

1. avahî, xanî

navdêr, nêr

Wate

1. avahî, xanî

Ji

ji erebî بناء (binai) ji بنا (bena: ava kirin, çêkirin), hevreha aramî ܒܢܐ (bena), îbrî בנה (bena)

Werger

elmanî : m → de tirkî : bina → tr, çatı → tr, yapı → tr

2. kesê ku dibîne

rengdêr

Wate

1. kesa/ê ku dikare bibîne,
   kesa/ê ku ne kor e

Ji

Ji -bîn- (rayê dema niha ji lêkera dîtin) + -a, ji îranî

Jê

• bînahî
• bînayî

3. wek, mîna, fena, nola

hoker

Wate

1. wek, mîna, fena, nola, şibî

Herwiha

• bînanî

Ji

hevreha mîna, farisî manend, têkilî man (wek bûn), ji îranî. Bo guherîna M/B bide ber misilman / bisirman û bizmar ji erebî mismar.