fena

Kurdî

1. fen û fût

navdêr, mê

Binere: fen

2. kesa/ê fenan dike

navdêr

Binere: fenakar

3. wek, mîna

hoker

Wate

1. wek, mîna, nola, şibî, şibhî
   • Ew ne fena te zîrek e.

Ji wêjeya klasîk

Salik kî ye hatî ji mecazê bi heqîqet
Sûret ne şinasî yû bi me'na ne fena girt
Tenha ne li min lami'ê husna te şefeq da— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Elmanî: arg ^→ de, ^?bösartig ^→ de
• Farisî: فنا ^→ fa, مثل ^→ fa, مانند ^→ fa
• Inglîzî: as ^→ en, ^?like ^→ en
• Tirkî: gibi ^→ tr, yavuz ^→ tr, fasit ^→ tr, fena ^→ tr, kötü ^→ tr, ^?elinin körü ^→ tr, ^?berbat ^→ tr, ^?bitik ^→ tr, ^?benzeri ^→ tr

Tirkî

rengdêr

Wate

1. neçê, bed, fena, netû, xerab, nebaş, nepak
   • rüşvet fena bir şeydir bertil tiştekî bed e
2. nexweş
   • fena bir haber xebereke ne xweş
3. pir, gelek
   • bu gün fena işim var îro gelek karê min heye
4. nepak
   • fena bir öğrenci xwendekareke nepak e
5. nexweş, pis
   • fena bir koku bêhneke pîs
   • fena bir hava hewayeke nexweş
6. bedxû
   • fena kadın jineke xerab
7. ecebê
   • fena bir yağmur yağıyor baraneke ecêb dibare
8. mirinokî