fena

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /fɛˈnɑː/
• Kîtekirin: fe‧na

Navdêr 1

fena m

1. (fen û fût) Binere: fen

Navdêr 2

fena cins hewce ye (c=m: mê, c=n: nêr, c=mn: mê û nêr, c=nt: nêtar)

1. (kesa/ê fenan dike) Binere: fenakar

Hoker

fena

1. wek, mîna, nola, şibî, şibhî

   Ew ne fena te zîrek e.

Ji wêjeya klasîk

• Salik kî ye hatî ji mecazê bi heqîqet
  Sûret ne şinasî yû bi me'na ne fena girt
  Tenha ne li min lami'ê husna te şefeq da — (Melayê Cizîrî, Dîwan, ~1640)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: arg → de, ^?bösartig → de
• Farisî: فنا → fa, مثل → fa, مانند → fa
• Îngilîzî: as → en, ^?like → en
• Tirkî: gibi → tr, yavuz → tr, fasit → tr, fena → tr, kötü → tr, ^?elinin körü → tr, ^?berbat → tr, ^?bitik → tr, ^?benzeri → tr

Çekî

Navdêr

fena m

1. (heywan) kûçik, se
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Slovakî

Navdêr

fena m

1. (heywan) dêl (kûçikên/seyên mê, gurên mê)
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Çavkanî

Ev made ji wergerên dêl hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

Tirkî

Bilêvkirin

• Deng (Îzmîr, Tirkiye)^ⓘ

Rengdêr

fena

1. neçê, bed, fena, netû, xerab, nebaş, nepak

   Rüşvet fena bir şeydir. ― Bertil tiştekî bed e.

2. nexweş

   Fena bir haber. ― Xebereke ne xweş.

3. pir, gelek

   Bu gün fena işim var. ― Îro gelek karê min heye.

4. nepak

   Fena bir öğrenci. ― Xwendekareke nepak e.

5. nexweş, pis

   Fena bir koku. ― Bêhneke pîs.

   Fena bir hava. ― Hewayeke nexweş.

6. bedxû

   Fena kadın. ― Jineke xerab.

7. ecebê

   Fena bir yağmur yağıyor. ― Baraneke ecêb dibare mirinokî.