D

Ji Wîkîferhengê

Navzimanî[biguhêre]

Sembol[biguhêre]

D

  1. 500 (bi hejmarên romî)
  2. dewteryûm (madeyek e)
  3. nîşana tirimpêlên Almanyayê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Tîp[biguhêre]

D d

D (hûrek d)

  1. Pêncemîn herfa alfabeya kurdî-latînî û hevdenga د‎ ya kurdî-erebî û Д ya kurdî-krîlî ye.
    Konsonanteke girok ya pidûyî ya bilerz e anku di di derxistina wê de hewasekinandin û ziman bi pidûyan dikeve û perdeya dengî dilerize.
    Li destpêk, nav û dawiya peyvê peyda dibe lê li dawiyê di peyvên xwemalî de di kurmancî de nîne yan nadir e

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Hûrek[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji latînî D etrûskî ji yûnanî Δ (D) ji fenîkî (delt: derî, dergeh) misrî

O31

(derî, dergeh). Heman herfa fenîkî herwiha serekaniya ܕ ya aramî, د ya erebî, ד ya îbrî, դ ya ermenî û д ya krîlî ye jî.

Têkildar[biguhêre]

Tirkî[biguhêre]

Sembol[biguhêre]

Doğu (D)

D

  1. (erdnîgarî) Rh, rojhilat.

Têkildar[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Kurteya doğu.