mesken

Kurdî

Navdêr

mesken nêr

1. cih, der, war, welat, herêm, mekan

Ji wêjeya klasîk

• Husn û cemalek pir heye
  Belqîssifet mesken Seba
  Şox û şepala meyperest — (— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî))

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: مه‌سکه‌ن

Jê

• meskenî

Etîmolojî

Ji erebî مسكن‎ (mesken), hevreha aramî ܡܫܟܢܐ (meşkina), îbrî משכן (mişkan), ya erebî ji rehê سكن (s-k-n-: rawestîn, sekinîn, bi cih bûn, mal danîn), ya aramî û îbrî ji rehê ş-k-n-. Ji eynî rehî: sakin, sekin, sekinandin, sekinîn, miskîn...

Werger

• Almanî: Bleibe → de m, Sitz → de m, Unterkunft → de m, Zuhause → de m, ^?Aufenthalt → de m, ^?Behausung → de m
• Farisî: مسکن‎ → fa
• Inglîzî: abode → en, habitation → en
• Tirkî: mesken → tr

Tirkî

Navdêr

mesken

1. şûnwar, cîwar, rûniştgeh, êwr, mesken