mesken
Kurmancî[biguhêre]
Bilêvkirin[biguhêre]
[biguhêre]
mesken nêr
- cih, der, war, welat, herêm, mekan
- Husn û cemalek pir heye
Belqîssifet mesken Seba
Şox û şepala meyperest — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)
- Husn û cemalek pir heye
Bi alfabeyên din[biguhêre]
Jê[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Ji erebî مسكن (mesken), hevreha aramî ܡܫܟܢܐ (meşkina), îbrî משכן (mişkan), ya erebî ji rehê س ك ن (s-k-n, “rawestîn, sekinîn, bi cih bûn, mal danîn”), ya aramî û îbrî ji rehê ş-k-n-. Ji eynî rehî: sakin, sekin, sekinandin, sekinîn, miskîn...
Werger[biguhêre]
Tirkî[biguhêre]
[biguhêre]
mesken