mesken

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

mesken nêr

  1. cih, der, war, welat, herêm, mekan

Bi alfabeyên din[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî مسكن(mesken), hevreha aramî ܡܫܟܢܐ(meşkina), îbrî משכן(mişkan), ya erebî ji rehê س ك ن(s-k-n, rawestîn, sekinîn, bi cih bûn, mal danîn), ya aramî û îbrî ji rehê ş-k-n-. Ji eynî rehî: sakin, sekin, sekinandin, sekinîn, miskîn...

Werger[biguhêre]

Tirkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

mesken

  1. şûnwar, cîwar, rûniştgeh, êwr, mesken