hak

Kurmancî

Navdêr 1

hak mê

1. (zimanê zarokan) xew, nivistin, raketin, razan:

   Were hakê bike. (Were binive.)

Herwiha

• ha (4)
• haê
• hakê
• hayê

Jê

• hak kirin
• hakkirin
• hakkirî

Navdêr 2

hak mê

hak kirin

1. ziyan lê kirin, xirab kirin
   (bi taybetî ketin malperekê û ew xirab kirin)

Werger

• Afrîkansî: hak → af
• Fînî: hakkeroida → fi
• Holendî: hakken → nl
• Inglîzî: to hack → en

Zazakî

Navdêr

hak nêr

1. hêk

Tirkî

Navdêr

hak

1. dadî, heqî

   Haktan ayrılmamalı. ― Divê ji heqiyê averê nebe.

2. maf, heq
3. heqî

   Bu davada hak görmüyorum. ― Ez di vê daweyê de heqiyê nabînim.

4. heq

   Ana hakkı ödenmez. ― Heqê dê nayê dayîn.

5. heq

   Makas hakkı. ― Heqê meqesê.

6. mize

   Çalıştık, hakimizi isteriz. ― Em xehıtîne, heqê xwe dixwazin.

7. Sözüm haktır. ― Gotina min heq e.

8. li ser maden, dar, kevir û tiştê wisa nivîs an jî şekil kolandin
9. jêbirina nivîsâ li ser kaxiz hâk xak, ax

Jê

• hak yemek (“heq xwarin”)
• hakem (“hekem, kizîr”)
• hakikat (“heqîqet, rasteqînî, rastî”)
• hakim (“dadgêrr, dadrês”)
• hakkında (“der bare”)
• hakkında (“derbare”)
• hakkında hüküm verilmek
• hakkını helal etmek
• haklı (“mafdar”)
• haksız (“bêmaf, neheq”)
• haksızlığa uğrayan
• haksızlık (“bêmafî, neheqî”)
• haksızlık etmek (“neheqî kirin”)

Etîmolojî

Ji erebî حَقّ‎‎ (ḥaqq).