ast

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî ast ast
Îzafe asta astên
Çemandî astê astan
Nîşandera çemandî astê wan astan
Bangkirin astê astino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî astek astin
Îzafe asteke astine
Çemandî astekê astinan

ast

  1. pile, rade, derece, sewiye, hîza, darax, tax, hindav, teng, rêgar,
    bilindahî yan nizmahiya tiştekî
    • Ziman, piştgir û hilgirê çandê û bingeha civak û gelan e. Heta ku ziman, di nav bazarê de neyê bikaranîn pêşketina wê jî ne pêkan e. Zimanê ku di nav raya giştî û civakê de neyê axaftin marjînal dibe, asta wê dadikeve bes di nava asteke elît û bijare de dikare hebûna xwe biparêze. Çanda demokrasiyê û feraseta demokratîk tu carî rê li ber pêşketin û bikaranîna zimên nagire, nexasim ji bo ku zimên bipêş bikeve hewl û xebatê dike. — (Enstituyakurdi.org, jêgirtin: 9/2006)

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Bi rêya soranî [Peyv?] vê dawiyê ketiye kurmancî. Di zimanên din yên îranî de peyda nabe. Ihtimalen ji tirkî yan zimanekê din yê tirkîkî ye, bide ber tirkî ast- (jêr, jêrîn) wek astsubay û üst (jor, jorîn) li gel alt (jêr, jêrîn).

Werger[biguhêre]

Zazakî[biguhêre]

Mane[biguhêre]

  1. xifş, têjika xezalê

Etîmolojî[biguhêre]

Hevreha soranî ئاسک(ask) (ask: xezal), farisî آهو‎ (ahû: xezal), avestayî asû (beza, lezgîn), sanskrîtî asûk, latviyayî ašu, hemû ji proto-hindûewropî *okus (beza, lezgîn, çist)

Tirkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

ast

  1. bin, jêr
  2. berdest
  3. binatir (leşkerê ku ji aliyê rûtbe û qidema xwe ve kêm e)