ehl

Kurmancî

Navdêr

ehl

1. gel, xelk

   Tu ehlê kîj bajarrî yî? ― Tu ji kîj bajarrî yî?

2. (malbat) xizm, kesûkar, eqreba, mirov, lêzim

   Ew ne ehlê me ne. ― Ew ne ji malbata yan binemala me ne.

3. ji komekê

   Ehlê biheştê. ― Mirovên çûne yan dê biçin biheştê.

   Ehlê xirabiyê. ― Yê xirabiyê dike / yên xirabiyê dikin.

Ji wêjeya klasîk

• Ummeta Ehmed nivîsî ehlê nûr
  Ummet-un muznîbet-un Rebb-ûn xafûr. — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Herwiha

• ahil
• ahl
• al (3)
• ehil

Bide ber

• êl

Jê

• ehalî
• ehliyet
• ehlî
• teehil

Etîmolojî

Ji erebî أهل‎ (ehl), hevreha îbrî אהל (kon, çadir), akadî 𒀀𒈝 (bajar, xelk)... hemû ji proto-samî **ʔahl- (war, wargeh).

Werger

• Almanî: Angehörige → de mê
• Farisî: اهل‎ → fa, ساکن‎ → fa, مقیم‎ → fa
• Tirkî: ehil → tr