şepal

Kurmancî

Navdêr 1

şepal mê

1. piling şêra mê, tîger
   • Li daristanên Endoneziyayê şepalek ket feqa ko nêçîrvanan veda bû. Şepalî' demeke dirêj li ber xwe da, lê piştî dît ko ew ê têkeve destê nêçîrvanên qaçax, wî lingekî xwe xwar û xwe xelas kir. — (Nefel.com, 7/2007)
   • Welatê min tu yî bûka cîhan î
     Hemî bax û bihuşt û mêrg û kanî
     Şepal û şeng û şox û naz û gewr î
     Gelek şêrîn û rind û pir ciwan î
     Serî taca Selahedînê Kurd î
     Enî roj e di birca asîmanî
     Du birhên te kevanê Rustemê Zal
     Du zulfên te ji tîrên qehremanî — (Cegerxwîn)

Etîmolojî

Ihtimalen ji kurtkirina şêr (bi pehlewî şegr) + pars / piling ji zimanên îranî.

Jê

• şepalane
• şepalî
• şepalîtî
• şepaltî

Werger

• Farisî: ^?برازنده‎ → fa, ^?دلپذیر‎ → fa
• Îngilîzî: ^?elegance → en, ^?flowering → en, ^?elegant → en, ^?fop → en
• Tirkî: kır → tr, ^?dişi aslan, ^?yakışıklı delikanlı

Navdêr 2

şepal

1. Çol, sehra.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Jê

• şepalî
• şepalîtî
• şepaltî

Rengdêr

şepal

1. Delal, spehî, bedew, xweşik, şîrîn, rind, ciwan.
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Bide ber

• şemal