çîk
Kurmancî[biguhêre]
Bilêvkirin[biguhêre]
[biguhêre]
çîk mê
- (xwarin) Xureke ku ji bilxur, pîvaz, sîr, salçe, xwê, rûnê zeytûn û herwiha goşt, pûng, meydenoz ve çêdibe. Ev xurek nayê pijandin bi destan ve tê hesilandin heta ku bilxur nerm be û bê xwarin.
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- filan tişt
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- kîr yan gun
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- (Xorasan, Qers) stêr,herwiha dema ku stêrk dibriqin ″çîk veda″ dibêjin an jî dema ku kevirên heste li hev didin ku birq derdixe ″çîk veda″ tê gotin.
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
Herwiha[biguhêre]
Jê[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Bi maneya xwarin: onomatopoetîk; dema xurek wek mîna hevîr tê hesilandin dengê çîkeçîk derdixe nav. Herwiha bide ber tirkî çiğ köfte (“kofteya xav”).
Werger[biguhêre]
[biguhêre]
çîk mê
- (dilop, çilk, libên avê, hebên baranê) Binêre: çip
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- dilopên gemarî yên pijiqî.
- Çîk li pantorê te ketiye, wê derxe.
[biguhêre]
çîk nêr
- (Çirîskên êgir, libên êgir, hebên biçûk ên agir) Binere: çip
[biguhêre]
çîk
- (ajelên difirrin) Binere: çûk (1)
[biguhêre]
çîk
[biguhêre]
çîk
- (hedef di yariya çûkanê de) Binere: çûk (2)
Rengdêr[biguhêre]
çîk
- (çîksayî, çîksahî) Binere: çîksayî