qurban

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /qʊɾˈbɑːn/
• Kîtekirin: qur‧ban

Navdêr

qurban cins hewce ye (c=m: mê, c=n: nêr, c=mn: mê û nêr, c=nt: nêtar)

1. Boraq, gorî kirin tişta/ê têt dan bo xêrkirinê.

   Beranek ser jê kir û kir qurban bo bavê xwe û da feqîran.

2. Kesa/ê yan tişta/ê ziyan gihiştiyê.

   Gelek kesên bêguneh di vî şerrî de bûne qurban. ― Neheqî li wan bûye.

3. Tiştek muhîm dan bi tiştek ku hê muhîmtir tê hesibandin.

   Em dê canê xwe bo Kurdistanê bikin qurban.

   Em dê xwe bo Kurdistanê bidin kuştin.

4. Heyran, kesa/ê pirr ji kesekê/î yan tiştekê/î hez dike.

   Ez qurbana çavên te yên reş bim!

Ji wêjeya klasîk

• Îd e w hebîbê nezre lê
  Yan dê bi qurban bî Melê
  Ya reb bibînim roj hilê — (Melayê Cizîrî, Dîwan, ~1640)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: قوربان

Hevmane

• gorî

Jê

• cejna qurbanan
• kirin qurban (lêker)
• qurban dan
• qurban kirin (lêker)
• qurbandan (navdêr)
• qurbanî
• qurbankirin (navdêr)

Etîmolojî

Deyn ji erebî قربان (qurban), hevreha îbranî קרבן (qorban), aramî ܩܘܪܒܢܐ (qurbana) ji rehê q-r-b- (nêzîk bûn). Ji eynî rehî: eqreba, eqrebe.

Werger

• Almanî: Opfer → de nêr, Opfertier → de, ^?lieb → de, ^?Betroffener → de m
• Erebî: قربان (qurban), ^?ضحية, ^?الأضحیة, ^?الحماء, ^?الذبیحة, ^?الشــبر, ^?الشعیرة, ^?الضحیة, ^?العتر, ^?العتیرة, ^?النسك, ^?النسیكة, ^?الهدي
• Farisî: قربان → fa (qurban)
• Fînî: uhri → fi, syntipukki → fi, sûcdarkirî
• Îngilîzî: offer → en, victim → en, sacrifice → en, ^?holocaust → en, ^?vitta → en, ^?corban → en, ^?scapegoat → en
• Tirkî: kurban → tr, sungu → tr