kenc

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

  1. (Elegez, Qefqasya) bi 'k ya kevçî..

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî kenc kenc
Îzafe kenca kencên
Çemandî kencê kencan
Nîşandera çemandî kencê wan kencan
Bangkirin kencê kencino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî kencek kencin
Îzafe kenceke kencine
Çemandî kencekê kencinan

kenc

  1. êş,azar, ezyet, ezab, şkence, nexweşî, kul, derd, kovan, xem, îza
    • Qûm tê qefik û hebek wê diçe hundur,
      Wir diêşîne, nexweş diêxe ruhber bi kenc,
      Û rokê jî nişkeva ji wir... dertê dur.
       — (Çerkezê Reş, Şorişa Xebera, Yêrêvan, 1986)

Etîmolojî[biguhêre]

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger[biguhêre]