elem
Kurmancî[biguhêre]
Bilêvkirin[biguhêre]
[biguhêre]
| Zayenda mê ya binavkirî | ||
|---|---|---|
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | elem | elem |
| Îzafe | elema | elemên |
| Çemandî | elemê | eleman |
| Nîşandera çemandî | wê elemê | wan eleman |
| Bangkirin | elemê | elemino |
| Zayenda mê ya nebinavkirî | ||
| Rewş | Yekjimar | Pirjimar |
| Navkî | elemek | elemin |
| Îzafe | elemeke | elemine |
| Çemandî | elemekê | eleminan |
elem mê
- êş, kul, derd, keder, keser, azar, ezyet, nexweşî, nesaxî
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- nêm, îltîhap
- (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
- ala, rengên dewletekê.
- Dema ku şer hebû, gotine me elemên sipî rakin em tiştekî we nakin.
Ji wêjeya klasîk[biguhêre]
- Qurbanê te bim guh bide carek gilehê min
Zanî ko ji ber cewr û cefayan elemên dil
Rehmê bi gedayê xwe ke sultan û şehê min — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)
Etîmolojî[biguhêre]
(Mane 1) ji erebî الم (elem), hevreha aramî ܐܠܡܐ (elma, êlma: kerb, kîn)
(Mane 3) ji erebî علم
Jê[biguhêre]
Werger[biguhêre]
Tirkî[biguhêre]
[biguhêre]
elem