kafir

Kurdî

navdêr
rengdêr

Wate

1. gawir, bêdîn, bêîman, Xwedê-nenas, ne bawermend, yê ku kufrîyan dike
2. gawir, ne misilman, ne ji dînê Îslamê
3. gawir, ne misilman yan file yan cihû
4. gawir, stemkar, zalim, zordar, bêrehm

Hevwate

• kufrîker

Têkildar

• kufir

Ji

ji erebî كافر (kafir) ji كفر (kefere: ji ser rêya rast xirrîn / ketin), têkilî كفر (kufr: kufir) û كفران (kufran: kurfan), hevreha aramî kepran /kepra, ihtimal e ku hem ya aramî hem jî ya erebî ji aramî kepar (gund) bin, bide ber peyav latînî paganus ku hem maneya "gundî" û hem jî ya "bêdîn, xwedênenas" dide. Kafir herwiha hevreha gawir e jî.

Bikaranîn

Lêker: kafir bûn kafir kirin

Navdêr: kafirbûn kafirkirin

Rengdêr: kafirbûyî kafirkirî

Jê

• kafirane
• kafiristan
• kafirî
• kafirîtî
• kafirtî

Ji Wêjeya Klasîk

Ew şepala şox û şeng e
Kafira rom û fireng e
Dame ber cotek xedeng e— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Wergerr

elmanî : ?Ungläubige → de m, ?ungläubig → de farisî : کافر → fa inglîzî : unbeliever → en, pagan → en, infidel → en

tirkî : gâvur → tr, kâfir → tr, küfelik olmak → tr, kefere → tr, küfar → tr, ?kâfur → tr

Tirkî

navdêr

Wate

1. gawir