kafir

Kurdî

Navdêr

kafir mê û nêr

1. gawir, bêdîn, bêîman, Xwedê-nenas, ne bawermend, yê ku kufrîyan dike
2. gawir, ne misilman, ne ji dînê Îslamê
3. gawir, ne misilman yan file yan cihû
4. gawir, stemkar, zalim, zordar, bêrehm

Ji wêjeya klasîk

• Ew şepala şox û şeng e
  Kafira rom û fireng e
  Dame ber cotek xedeng e— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: كافر

Hevmane

• kufrîker

Têkildar

• kufir

Jê

• kafirane
• kafiristan
• kafirî
• kafirîtî
• kafirtî
• (Lêker) kafir bûn
• (Lêker) kafir kirin

• (Navdêr) kafirbûn
• (Navdêr) kafirkirin

• (Rengdêr) kafirbûyî
• (Rengdêr) kafirkirî

Etîmolojî

Ji erebî كافر‎ (kafir) ji كفر (kefere: ji ser rêya rast xirrîn / ketin), têkilî كفر (kufr: kufir) û كفران (kufran: kurfan), hevreha aramî kepran /kepra, ihtimal e ku hem ya aramî hem jî ya erebî ji aramî [Peyv?] kepar (gund) bin, bide ber peyav latînî paganus ku hem maneya "gundî" û hem jî ya "bêdîn, xwedênenas" dide. Kafir herwiha hevreha gawir e jî.

Werger

• Almanî: ^?Ungläubige → de m, ^?ungläubig → de
• Erebî: كافر‎ → ar, ^?السقار‎ → ar, ^?الصقار‎ → ar, ^?القندید‎ → ar, وثني‎ → ar
• Farisî: کافر‎ → fa
• Inglîzî: unbeliever → en, pagan → en, infidel → en, heretic → en, atheist → en
• Tirkî: gâvur → tr, kâfir → tr, küfelik olmak → tr, kefere → tr, küfar → tr, ^?kâfur → tr

Tirkî

Navdêr

kafir

1. gawir