kufrî

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. bêîmanî, bêdînî, bêolî, bawernekirina ji xwedê û dînî
   • Ew kesê kufriyan dike, naçê biheştê.
2. çêrr, xeber, dijûn, sixêf, zêf

Herwiha

• kifrî

Bide ber

• Kifrî

Ji

Ji erebî, têkildarî kafir, kufir, kufristan

Bikaranîn

Lêker: kufrî kirin

Navdêr: kufrîkirin

Rengdêr: kufrîkirî

Ji Wêjeya Klasîk

Di têkil zulmet û nûr tê
Me kufrî dî di îmanê
Me kufrî dî di islam bê— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

elmanî : Fluch → de nêr, Schimpfwort → de nêr inglîzî : curse word → en, cuss → en, dirty word → en, expletive → en, swear word → en, blasphemous → en tirkî : küfür → tr, sövgü → tr, sövme → tr