kufrî

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. bêîmanî, bêdînî, bêolî, bawernekirina ji xwedê û dînî
   • Ew kesê kufriyan dike, naçê biheştê.
2. çêrr, xeber, dijûn, sixêf, zêf

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: كوفری

Herwiha

• kifrî

Bide ber

• Kifrî

Ji

Ji erebî, têkildarî kafir, kufir, kufristan

Bikaranîn

Lêker:

• kufrî kirin

Navdêr:

• kufrîkirin

Rengdêr:

• kufrîkirî

Ji wêjeya klasîk

Di têkil zulmet û nûr tê
Me kufrî dî di îmanê
Me kufrî dî di islam bê— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Elmanî: Fluch ^→ de nêr, Schimpfwort ^→ de nêr
• Erebî: ^?الإلحاد ^→ ar
• Inglîzî: curse word ^→ en, cuss ^→ en, dirty word ^→ en, expletive ^→ en, swear word ^→ en, blasphemous ^→ en
• Tirkî: küfür ^→ tr, sövgü ^→ tr, sövme ^→ tr