derbider

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: der·bi·der

Rengdêr

derbider

1. aware, bajêle, mişextî, koçber, penaber, revok, firar, harib, belav bûn
   kesê/a ku ji warê xwe bar dike ji ber her sedemekê.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Herwiha

• derbeder

Jê

• derbider bûn (lêker)
• derbider kirin (lêker)
• derbiderbûn (navdêr)
• derbiderbûyî (rengdêr)
• derbiderkirin (navdêr)
• derbiderkirî (rengdêr)
• derbiderî
• derbiderîtî

Etîmolojî

der (derî, dergeh) + bi + der anku kesa/ê ku ji ber deriyekî diçe yê din.

Werger

• Almanî: ^?hier und da → de, ^?hier und dort → de, ^?hierhin und dorthin → de, ^?stellenweise → de, ^?von Ort zu Ort → de
• Farisî: دربه در → fa, آواره → fa
• Îngilîzî: homeless → en, exile → en, scatter → en, ^?errant → en
• Tirkî: derbeder → tr, hırpani → tr