ticar

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

ticar

  1. bazirgan, esnaf, tacir, miamiletçî:* kesa/ê tiştan dikire û difiroşe
    (bi taybetî kesa/ê şirket hene)

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

  • Tebetê husn û cemalan
    Şêx tucar nakit xeyalan
    Yan ji cebhê yan ji kalan
     — (Feqiyê Teyran, )

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Têkildar[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Ji erebî تُجَّار(tujjār) pirjimara تَاجِر(tājir), hevreha tacir û ticaret, ji aramî תגרא(tegara, ticar, tacir) ji akadî [skrîpt hewce ye] (temkarû, ticar, tacir) ji [skrîpt hewce ye] (mekarû, ticaret).

Werger[biguhêre]

Hoker[biguhêre]

ticar

  1. qet, hîç, ne carekê jî:
    Min ticar ew nedîtiye.

Herwiha[biguhêre]

[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

ti (1) + car

Werger[biguhêre]