ti

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Hoker[biguhêre]

ti, t-ya req

  1. hîç, qet, yekcar
    Ti kes nehat.
    Ez ti car te ji bîr nakim.
    Te ti dîtine?
    Ew ne ti ye.

Herwiha[biguhêre]

Hevmane[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Guhertoyeke peyva çi. Bo guherîna "ç/t" bide ber "pate / paçe".

Rastnivîsîn[biguhêre]

Bi maneya "hîç, qet" di kurdî de hin kes "ti" û hin jî "tu" dinivîsin. Di hin devokan de jî "çu" yan "çi" ye. Lê meyla kurmancî li ser "i" ye li hemberî "u": bihar (ne buhar), bilbil (ne bulbul), dikan (ne dukan). Heta peyvên ku ji erebî hatine û di wî zimanî de bi "i" ne jî, di kurdî de bi gelemperî "i" digirin: "mihacir" (ji erebî "muhacir"), "dinya" (ji erebî "dunya").

"Ti" formeke peyva "çi" ye lê maneyeke jê cuda wergirtiye, wek çawa di van û gelek peyvên din de jî "ç/t" bi hev diguherin: paçe/pate", "qurç/qurt". Herwiha bo tevlihevnekirina "ti" li gel cînavê "tu" jî giring e ku wek "ti" were nivîsîn.

[biguhêre]

Werger[biguhêre]

Cînav[biguhêre]

ti

  1. (kesa/ê jê re tê axifti) (devkî) / (Devokî) Baştir: tu (2)

Navdêr[biguhêre]

ti

  1. (ava ji devî) Baştir tif

Kurtenav[biguhêre]

ti

  1. tigrînya

Tirkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

ti