tif

Kurdî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /tʰɪf/
• Kîtekirin: tif

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	tif	tif
Îzafe	tifa	tifên
Çemandî	tifê	tifan
Nîşandera çemandî	wê tifê	wan tifan
Bangkirin	tifê	tifino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	tifek	tifin
Îzafe	tifeke	tifine
Çemandî	tifekê	tifinan

tifa kesekî li erdê

tif mê, t-ya req

1. ava leşî ya ku mirov ji devê xwe diavêje
   • Her ku tif dikir, kulmek xwîn ji devê wî dihat. — (Firat Cewerî, Girtî, Weşanên Nûdem, 1986)
   • Dêmê bixal ew nûn û dal ismê celal bejna şepal
     Yekta elif nayê wesif min 'eqlê tif -lî mezheb e
     Hetta nemam salik temam şîrînkelam ma da me cam— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: تف

Herwiha

• tuf
• tû
• tûk

Têkildar

• bilxem
• gilîz
• kif
• kilmûş
• lîk
• çilm
• kef
• kilmûş
• xwezi

Bide ber

• kif
• pif

Jê

• (Lêker) tif kirin

• (Navdêr) tifkirin
• tifî
• tifker

Etîmolojî

Ji proto-hindûewropî *styu-, hevreha تف (tuf) ya farisî, ту (tu) ya osetî, թուք (tʿukʿ) ya ermenî, ष्ठीवति (ṣṭhīvati) ya sanskrîtî, πτύω (ptuō) ya yûnaniya kevn, spuo ya latînî, spit û spew yên inglîzî, плевать (plevát') ya rusî...

Werger

• Almanî: Speichel → de m, Spucke → de m, ^?Auswurf → de m
• Erebî: لعاب‎ → ar, ريق‎ → ar, ^?التفال‎ → ar, ^?التفل‎ → ar, ^?القشاء‎ → ar, ^?اللعم‎ → ar, ^?اللواب‎ → ar, ^?النذیذ‎ → ar, ^?بزاق‎ → ar, ^?بصاق‎ → ar
• Esperantoyî: salivo → eo
• Farisî: آب دهان‎ → fa, تف‎ → fa
• Fînî: sylki → fi
• Fransî: salive → fr, bave → fr
• Frîsî: flibe → fy, spui → fy
• Holendî: kwijl → nl, speeksel → nl, zever → nl
• Inglîzî: saliva → en, spit → en, rottenstone → en, spitting → en, spittle → en, ^?sputum → en
• Katalanî: saliva → ca
• Latînî: saliva → la
• Papyamentoyî: baba → pap
• Portugalî: saliva → pt
• Spanî: saliva → es
• Swêdî: dregel → sv, saliv → sv, spott → sv
• Tirkî: tükürük → tr, tüf → tr, ^?sünger taşı → tr