sulh

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. lihevhatin, lihevkirin, pêkhatin,
   çareserkirina pirsgirêkên navbera du yan zêde kesan yan aliyan
2. aştî, aramî, hêminî, hêwirî,
   nebûna şerr û cengan

Herwiha

• silh

Ji

ji erebî صلح (șulḥ) ji rehê صلح (ṣ-l-ḥ-: baş bûn, qenc bûn, çêbûn), hevreha aramî צלח (ṣ-l-x-: bi ser ketin). Ji eynî rehî: meslehet, salih, Selah, selahiyet, islah, istilah, istilahat.

Bikaranîn

Lêker: sulh kirin sulh dan sulh danîn

Navdêr: sulhkirin sulhdan sulhdanîn

Rengdêr: sulhkirî

Jê

• sulhî
• sulhkar
• sulhkarî
• sulhker
• sulhxwaz
• sulhxwazî

Werger

elmanî : Frieden → de nêr farisî : صلح → fa, آشتی → fa tirkî : barış → tr, sulh → tr, oğul → tr

Tirkî

navdêr

Wate

1. aştî , sulh