meslehet
Kurmancî[biguhêre]
[biguhêre]
meslehet
- qazanc, mifa, menfeet, feyde, dema kesek digel mirovî be yan her karekî bike ji bû berjewendiya xwe
- Qelbê me bi wê te sot û kul kir
Aya te çi meslehet di min dî
Nîşan-i me da te yêkê cundî — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)
- Qelbê me bi wê te sot û kul kir
Hevmane[biguhêre]
Etîmolojî[biguhêre]
Ji erebî مَصْلَحَة (maṣlaḥa).