seyîs

Kurdî

navdêr

Wate

1. mêter, mehter, meyter,
   xwedîkerê hespan, xulamê ku karê wî xwedîkirina hespan e
2. nêrî, nêriyê bizinan, bizinên nêr

Binere herwiha

• beran
• nêre-
• mih
• nêrî

Herwiha

• sayis
• sayîs
• seyis

Ji

ji erebî سائس (seîs) ji aramî ܫܘܫ (şewş, şûş) ji formeka kevntir şûşbîn, ji akadî şuşanu/susanu ji îranî *ese-panî / espe-panî (hespparêzî), bide ber sanskrîtî अश्वसनि (aśva-sani: çavdêrê hespan) ji अश्व (eśve: hesp > binere siwar, sîpe û hesp)

Jê

• seyîsî
• seyîsîtî
• seyîstî

Werger

elmanî : Stallbursche → de erebî : سائس → ar farisî : گود → fa, ژرف → fa, عميق → fa inglîzî : horseman → en, hostler → en, ostler → en, groom → en, syce → en, ?equerry → en

latînî : agaso → la tirkî : seyis → tr