seyîs

Kurdî

navdêr

Wate

1. mêter, mehter, meyter,
   xwedîkerê hespan, xulamê ku karê wî xwedîkirina hespan e
2. nêrî, nêriyê bizinan, bizinên nêr

Binere herwiha

• beran
• nêre-
• mih
• nêrî

Herwiha

• sayis
• sayîs
• seyis

Ji

ji erebî سائس (seîs) ji aramî ܫܘܫ (şewş, şûş) ji formeka kevntir şûşbîn, ji akadî şuşanu/susanu ji îranî *ese-panî / espe-panî (hespparêzî), bide ber sanskrîtî अश्वसनि (aśva-sani: çavdêrê hespan) ji अश्व (eśve: hesp > binere siwar, sîpe û hesp)

Jê

• seyîsî
• seyîsîtî
• seyîstî

Werger

• Elmanî: Stallbursche ^→ de
• Erebî: سائس ^→ ar
• Farisî: گود ^→ fa, ژرف ^→ fa, عميق ^→ fa
• Inglîzî: horseman ^→ en, hostler ^→ en, ostler ^→ en, groom ^→ en, syce ^→ en, ^?equerry ^→ en
• Latînî: agaso ^→ la
• Tirkî: seyis ^→ tr