seng

Ji Wîkîferhengê

Kurmancî[biguhêre]

Bilêvkirin[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî seng seng
Îzafe senga sengên
Çemandî sengê sengan
Nîşandera çemandî sengê wan sengan
Bangkirin sengê sengino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş Yekjimar Pirjimar
Navkî sengek sengin
Îzafe sengeke sengine
Çemandî sengekê senginan

seng

  1. giranî, qursî, sengînbûn, ne sivikî
  2. zext, fişar, pesto, zor, tade, kotek, zilm, stem
  3. hêjayî, bihayî, qîmetbûn, ne erzan

Ji wêjeya klasîk[biguhêre]

  • Seyd û nêçîr ko nebit tole'ê seyyad-i çi kit
    Her gil û seng dibitin zêr-i bi tedbîr-i hekîm
    Qabiliyyet ko nebit hikmeta ustad-i çi kit
     — (Melayê CizîrîDîwana Melayê Cizirî~1640)

Bi alfabeyên din[biguhêre]

Herwiha[biguhêre]

Dijmane[biguhêre]

Bide ber[biguhêre]

Etîmolojî[biguhêre]

Hevreha farisî seng (kevir, ber), hexamenişî esege (kevir, ber), ji zimanên îranî. Ji eynî rehî sing ya kurdî

[biguhêre]

Werger[biguhêre]

Danmarkî[biguhêre]

Navdêr[biguhêre]

seng

  1. nivîn, livîn