kemîn

Kurdî

navdêr, mê

Wate

1. xweveşartina li ber rêya dijminan taku dijmin nêzîk bibe û bi surprîzî bên kuştin yan girtin

Bi alfabeyên din

• kurdî-erebî: کەمین

Herwiha

• kemîne

Bide ber

• dav (1)
• dek (2)
• feq
• tepik (1)
• xefik

Bikaranîn

Lêker:

• kemîn vedan
• kemîn danîn
• kemîn kirin

Navdêr:

• kemîndanîn
• kemînkirin

Jê

• kemînveder
• kemînvederî
• kemînvegir
• kemînvegirî
• kemîngir
• kemîngirî

Ji wêjeya klasîk

Amanca wan tîran em în
Dama belayê der kemîn
Her guşe dor madarê çerx— (Dîwana Melayê Cizirî ~1640, Melayê Cizîrî)

Werger

• Danmarkî: baghold ^→ da
• Elmanî: Hinterhalt ^→ de m, Netz ^→ de n
• Erebî: كمين ^→ ar
• Farisî: پناه گاه ^→ fa, شكارگاه ^→ fa, كمين ^→ fa, شکارگاه ^→ fa, کمين ^→ fa, کمينگاه ^→ fa
• Fînî: väijytys ^→ fi
• Frensî: embuscade ^→ fr
• Holendî: hinderlaag ^→ nl
• Îdoyî: embusko ^→ io
• Îbranî: מארב ^→ he
• Inglîzî: ambush ^→ en, ambuscade ^→ en
• Îtalî: imboscata ^→ it
• Lîtwanî: pasala ^→ lt m
• Spanî: emboscada ^→ es
• Tirkî: pusu ^→ tr, tuzak ^→ tr