serf

Kurdî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): /sɛɾf/
• Kîtekirin: serf

Navdêr

Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	serf	serf
Îzafe	serfa	serfên
Çemandî	serfê	serfan
Nîşandera çemandî	wê serfê	wan serfan
Bangkirin	serfê	serfino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	serfek	serfin
Îzafe	serfeke	serfine
Çemandî	serfekê	serfinan

serf mê

1. lêçûn, xerc, mesref, misref,
   bikaranîn(a malî yan pareyî),
   pûçkirin(a malî yan pareyî),
   xwarin(a malî yan pareyî)
2. (bi taybetî rêzimana erebî) morfolojî

Ji wêjeya klasîk

• Serfê Mewlûda me yek derhem fere
  Hemberê yek guhê zêrê ehmere— (Mewlûda Kurdî ~1720, Mela Hesenê Bateyî)

Herwiha

• serif

Bide ber

• zerf

Jê

• (Lêker) serf bûn
• (Lêker) serf kirin

• (Navdêr) serfbûn
• (Navdêr) serfkirin

• (Rengdêr) serfbûyî
• (Rengdêr) serfkirî
• serifandin
• serifandî
• serifî
• serifîn

Etîmolojî

Ji erebî صرف‎ (ș-r-f-: serf kirin; zivirandin, wergerrandin, vegerrandin), têkilî sirf, mesref, seraf...

Werger

lêçûn, xerc, mesref (1)

• Almanî: ^?Aufwendung → de m
• Farisî: ^?ضایع‎ → fa
• Inglîzî: expenditure → en, expense → en

Inglîzî

Navdêr

serf

1. benî, bende, kolî, zêrkirrî