benî

Kurdî

Navdêr

benî mê û nêr

1. kole, bende, evd, xulam, noker, bindest, dîl, êxsîr
   kesa/ê neçar e hemî jiyana xwe belaş bo kesek din dixebite ango kar dike

   Li serdemên kevn de benî dihatin firotin.

2. kesa/ê ku maf nîne bi xwe biryaran li ser karên xwe bide

   Nîveke xelkê niha bûne beniyên desthelatdaran.

3. mirov, evd, zarok

   benî Adem

   • Elwanê cewahir û nefa'is
     Sed cariye û dused benî çûn
     Zerbeftilibas û zerbenî çûn — (Ehmedê Xanî, Mem û Zîn, ~1692)

Dijmane

• azad
• hur
• serbest

Bide ber

• rizgar
• serbest
• serbixwe
• xweser
• berdayî

Jê

• bûn benî
• kirin benî
• benî kirin
• benîdar
• benîdarî
• benîtî

Etîmolojî

Hevreha farisî بنده‎ (bende), pehlewî bendek, ji proto-hindûewropî *bʰendʰ- (girê dan, bestin), binêre ben, bend, band... Bi maneya "mirov" ji erebî [Peyv?], têkilî bin (kurr).

Werger

• Almanî: Sklavin → de
• Farisî: بنده‎ → fa, خادم‎ → fa, گردنبند کوچک‎
• Îngilîzî: slave → en, servant → en, chattel → en, serf → en, ^?bondman → en, ^?helot → en
• Tirkî: bandırma → tr, bende → tr, bendegân → tr, köle → tr, kul → tr, sucuk → tr, ^?esir → tr

Rengdêr

benî

1. kole, bende, evd, xulam, noker, bindest, dîl, êxsîr
   kesa/ê neçar e hemî jiyana xwe belaş bo kesek din dixebite ango kar dike

Navdêr 2

benî mê

1. (giyayek) Binêre belben.