rû-

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): /ruːˈ/
• Kîtekirin: rû·

Pêşgir

rû-

1. Pêşlêkerekê e ku maneya jêr dide lêkeran an jî tiştên têkildarî rûyê tiştan.

   rûniştin, rûşandin, rûkirin, rûdan, rûxistin,

Jê

• rûniştin
• rûkirin
• rûdan
• rûşandin

Hevmane

• da-

Etîmolojî

Ji rû. Bi rastî ji berê *frû- (bide ber pehlewî [skrîpt hewce ye] (frûd, “pêşlêkera bi maneya jêr, da-”)) lê paşê mane di hin lêkeran de tevlihev bûye bi rû. Bo peresîna dengî a wekhev bide ber ra-.

Werger

• Almanî: an → de, an- → de
• Îngilîzî: on → en